AB´ye projeler sunup karşılıklı dostluk ziyaretlerinin yapıldığı yıllar içerisinde Besni Belediyesi de bir proje ile 2008 yılında bu kervana katıldı. Bizim dost ülkemiz İtalya idi. 2009 yılında ikinci sefer yapılan ziyarete projenin sekreteri olarak bende katıldım. İtalya´ya ayak bastıktan sonra iki buçuk saatlik bir karayolu yolculuğundan sonra şirin bir İtalyan kasabasında otelimize yerleştik.
Otelde bir gece kaldıktan sonra sabah kasabanın Belediye binasına gittik, Belediye Başkanı ile beş meclis üyesi bizleri Belediyenin toplantı salonunda ağırladılar, Başkan aynı zamanda kasabanın kaymakamı idi ve kendi dalında uzmanlaşmış ameliyatlara giren haftanın beş günü kendi işinde de çalışan tıp doktoru idi.
Belediye meclis üyeleri temizlik, asayiş, kültürel faaliyetler, eğitim ve diğer konularda görev dağılımı yapmış herkes kendi alanında işini takip ediyordu.
Akşama bizleri yemeğe alan Belediye başkanı restoranda yalnız başına sade bir vatandaş olarak gelip katıldığında yanında bir şeyler koparmak için dört dönen insan sürüsü yoktu, makam aracı, koruması, şoförü de yoktu.
Bir zaman sonra kendi memleketimde bir köye düğüne gitmiştim o arada düğüne arkasında 20 kişiye yakın bir kalabalıkla bir belde belediye başkanı geldi.
Sevgili okurlar işte aramızdaki fark bu. Üreten bir toplum yerine tüketen ve çoğunluk olarak başkalarının ürettiğini hak etmeden elde etme çabasında olan bir topluma dönüştük. Bizim buralarda kendi hakkına razı olmayan, başkalarının hakkına göz diken bir anlayışın hakim olduğu günümüzde aramızdaki bu fark kapanmak şöyle dursun büyüyerek klişeleşmiş bir hastalığa dönüşerek devam etmektedir.
