Tarih 11 Temmuz 2000... İkinci Camp David görüşmelerinin başladığı gün... Dönemin ABD Başkanı Bill Clinton ve Filistin’in efsanevi lideri Yaser Arafat arasında şu konuşma geçer: Clinton: Kudüs ile ilgili ne yapacağız bilemiyorum.
Arafat: Doğu Kudüs bizim, Batı Kudüs İsrail’in. İki devletin başkenti olacak.
Clinton: İsrail Doğu Kudüs egemenliğinden vazgeçmeyecektir.
Aynen dediği gibi oldu... Üstelik o günden bugüne İsrail’in emellerine ulaşmasında en çok ABD ve yönetimleri etkili oldu. Üstelik 2018 yılında dönemin başkanı Trump yönetimindeki Amerika Birleşik Devletleri tüm itirazlara rağmen; büyükelçiliğini Kudüs’e taşıdı, İsrail daha da cesaretlendi. İsrail ve Filistin arasındaki sorun bir kangrene dönüştü. O kangrende ölüm, acı, kavga, haksızlık hiç eksik olmuyor. En büyük suç ise Filistinli Müslümanlara hak tanımayan ve uzlaşmaz tutumunu her fırsatta sergileyen İsrail’de. Son olaylar da bunun en büyük göstergelerinden.
Bugünlerde bizim yüreğimiz Filistinli. Mazlum Filistin halkının acısını acımız kabul ediyor ve yaşanan katliamları lanetliyoruz. Ve bu zulmün bitmesi için de dua ediyoruz.
Milletimiz sadece bugün değil geçmişten beri Filistin davasına karşı çok duyarlı. Bu nedenle de ülkemizin dört bir yanında protesto eylemleri düzenleniyor, tepkiler farklı şekillerde ortaya konuluyor.
Günümüzde sadece Filistin'de değil dünyanın dört bir yanında savaşlar, baskılar ve zulümler devam ediyor. En çok da çocuklar, kadınlar, mazlumlar ölüyor. Suriye'de, Ukrayna'da, Doğu Türkistan'da olduğu gibi. En fazla da Müslümanlar ölüyor, acı çekiyor.
Ahmet Arif'in dediği gibi, ister Müslüman isterse de farklı bir inançtan olsun, nerede bir can ölürse, yüreğimiz oralı olmalı. Ölenin diline, dinine ve ırkına bakmadan oralı olmalıyız. İşte o zaman "İnsan" oluruz. Çünkü, gözyaşının ne rengi, ne ırkı ne de dini vardır. Olmamalıdır da..
Hamas’ın bazen “Yahudi öldürme”ye indirgediği ve sepetinde politik davranma ve politika üretme yeteneği olmayan kimliğinin, çaresizlik ve sıfır gelecek umutsuzluğundan kaynaklandığını yazıyoruz.
Hamas gibi tamamen ırkçı ve aşırı dinci ideoloji örgütleri de durup dururken ortaya çıkmıyor. İsrail’in Filistin’i yok sayma, ilhak etme ve durmadan genişleme politikası Hamas’ları yaratıyor. Bugünkü savaşın temelinde de bu gerçek yatıyor.
Cumhurbaşkanı Erdoğan “ Gazze’ye yönelik saldırıların genişlemesi daha fazla acı, ölüm ve gözyaşından başka hiçbir şey getirmeyecektir.
Çocukları, kadınları, sivilleri katlederek; hastaneleri, okulları, camileri, kiliseleri bombalayarak güvenliğin sağlanamayacağı açıktır. Zulümle âbâd olunmaz. Tüm devletleri ve uluslararası kuruluşları bir an önce Gazze’de insani ateşkesin tesisine yönelik girişimlere samimiyetle destek olmaya davet ediyorum.” diyerek; hem Müslüman ülkelere hem de uluslararası topluma İsrail’e karşı etkili adımlar atılması çağrısında bulundu.
Bu çağrının yine yanıtsız kalacağını; bırakın etkili adımı, adım atılmayacağını söylemek yanlış olmayacaktır. Türkiye, İsrail-Filistin sorununda bugüne kadar haksızlığı daima yüksek sesle dile getirerek, tüm dünyada yalnız da kalsa hep cesur davrandı.
Bi taraftan da Bugün Filistin ile birlikte Suriye ve Irak gibi komşularımıza baktığımızda, Ecdadımızın, Atatürk'ün öncülüğünde kurduğu, Türkiye Cumhuriyeti'nde yaşadığımız için çok şanslı olduğumuzu düşünüyorum.
Birinci dünya Savaşı sonrası Anadolu'yu parçalayarak, egemenlikleri altına almayı planlayan emperyalistlerin hain emelleri kursaklarında kaldı. Canları ve kanları pahasına bu toprakları bize vatan yapan atalarımızı rahmet, minnet ve şükranla anıyorum. Ulu Önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk'ün, bundan 100 yıl önce yeni bir devlet kurarken, yönetim biçimini Cumhuriyet olarak ilan etmesi ve Cumhuriyeti de
demokrasi ile taçlandırması O'nun ne kadar ileri görüşlü ve büyük bir devlet adamı olduğunu ortaya koyuyor. Sömürge olmak üzere olan bir ülke, Atatürk, silah arkadaşları ve kararlı bir ulus sayesinde küllerinden doğdu. Millet, kendi egemenliğini, kendisi kazandı.
Yaşasın Cumhuriyet
