Gecenin karanlığını, büyük bir gök gürültüsü ile çakan şimşek bölmüştü. Dağlar, dereler, akarsular, minareleri ile hamamları ile yağmurdan ıslanmış olan daracık taş döşemeli yolları ile Besni bir anda aydınlanmış, sonra yine yağmurun sağanak yağışına ve onun toprağı, suları, şehirdeki evlerin damlarını bıkmadan usanmadan döğen ıssız karanlığına bırakmıştı.
Saniyeler süren aydınlığın ardından karanlığın yeniden hâkim olduğu şehirde, çörtenlerde deliler gibi akan suyun sesi, ocaklarının başında ölü alevlerin önünde yatma zamanını bekleyen kahırlı insanların laflamaları ile geçen zamanlar. Bu ölümlü dünyada bir varmış bir yokmuş gibi nerede ne zaman biteceği belli olmayan çok zaman adına kader dediğimiz hayat oyunları, insanlarında hayatlarını silip götürüyordu geçmişten geleceğe akan kesitlerle dolu puslu zamana akan yollarda.
Bu yağmurlu havalarda, fırtınaların estiği, ağaçların dallarının kırıldığı oluyordu, dereler deliler gibi kükreyerek akan sularla taşarken insanlar o derelerden gidecekleri yerlere geçip gidemiyordu. Yağmurun toprağı bıkmadan usanmadan döğdüğü gecelerde çakan şimşek ile ışık bir anda var olan her şeyi meydana çıkarıyor daha sonra gecenin karanlığındaki gizler dünyasına geri dönüyordu devam eden insanların yorgun hayatlarında. Hoyrat şekilde pencerelerinde perde olmayan bu şehrin toprak damlı evlerinde içeri sızan o muhteşem ışık ile bir anda aydınlanan dünyada bu evlerin toprak kokan odalarında yer yataklarında sevişen insanlarda bir an yüz yüze gelerek karanlıktan çıkan dünyada utanarak göz göze geliyorlardı.
Yetmiş yıl önce dinlemişti Yusuf, Elifcan´dan bu şehrin hayat hikâyesini.
Hikaye devam edecek.
